Mój wstęp do arteterapii. Królestwo bez koloru.

Jak już wiecie od 10 stycznia 2020 r. stałam się dyplomowanym arteterapeutą. W tym poście opiszę w kilku słowach czym jest arteterapia oraz od czego ja zaczęłam swoją przygodę z arte, jakie były moje pierwsze warsztaty.

      Termin arteterapia pochodzi od łacińskich słów artis- dzieło sztuki (z łacińskiego) i therapeuein oznaczającego, opiekować się, prowadzić terapię oraz leczyć  (z greckiego).

      Niezwykle ważna w całym procesie arteterapeutycznym jest rola terapeuty, jego osobowość, fachowa wiedza. Powinien on posiadać odpowiednią wiedzę  na temat sytuacji życiowej uczestników. Bardzo ważne jest, aby posiadał empatię oraz wrażliwość, potrafił interpretować dzieła powstałe na zajęciach. Być bacznym obserwatorem. Jedną z najważniejszych zasad jest stworzenie w trakcie procesu twórczego atmosfery bezpieczeństwa, gwarantującej odpowiednie warunki przeprowadzenia zajęć. ( Konieczna, 2007 :30)

   Ważne jest aby zdecydowanie podkreślić, że arteterapia koncentruje się na procesie twórczym, a nie na produkcie. W związku z tym nie oczekujmy, że uczeń wyjdzie z zajęć z dziełem, czy pięknym produktem, to nie o to chodzi. Jeśli ktoś  oczekuje  pięknych wytworów , powinien zapisać dziecko na zajęcia plastyczne. Arteterapia to proces oczyszczenia, to nastawienie na zmianę w człowieku i to odbywa się w trakcie procesu twórczego, a produkt powstaje przy okazji. Moje warsztaty na chwilę obecną pełnią funkcje profilaktyczne, nastawione są na połączenie etyki z estetyką.

Zadanie, które mają spełnić, to zastanowienie się nad sobą, nad swoimi emocjami, nad poczuciem sprawstwa, związanego z tym, iż możemy wpływać na swoje uczucia. Odwołuje się on też do natury, do uświadomienia sobie, że mamy znaczący wpływ na przyrodę, której jesteśmy częścią.

OTO mój projekt:

"KRÓLESTWO BEZ KOLORU"

      Stworzyłam bajkę, która stanowi całość, bajka ta pozwala na wiele działań, wszystko można podciągnąć pod – brak koloru, wszystko można zmieniać, ulepszać, zarówno na zewnątrz jak              i wewnątrz. Dzięki tej bajce projekt ten nigdy nie będzie miał końca, będzie można go rozszerzać o wciąż nowe elementy.

  Celem głównym projektu jest uwrażliwienie na piękno wewnętrzne  i zewnętrzne. Królestwo BEZ KOLORU odnosi się do pojęcia etyki i estetyki. Zmiana w Królestwie pokazuje jak te dwa pojęcia mogą ze sobą płynnie współdziałać, korelować. Zmiana wewnątrz człowieka i na zewnątrz, przy założeniu, że dobro jest pięknem. Oddziałuje ono  na rozum, duszę, na cały świat. Dobre uczynki upiększają życie. I to właśnie pragnę pokazać swoim uczniom, dać im szansę ubogacenia siebie jak     i otoczenia, które jest wokół nich. Pokazałam piękno natury, zabawę jej kolorem, a przy okazji przypomniałam, że człowiek jest jej częścią. Człowiek, który ma czerpać garściami  z dobrodziejstw płynących ze środowiska, przy całkowitym jego poszanowaniu.

        W swoim projekcie  położyłam duży nacisk, na jedność, na to, że w grupie możemy więcej, że każdy w niej mimo różnorodności ról, jakie przyszło mu odegrać, jest tak samo ważny. Nie zapomniałam również o indywidualizacji, która jest bardzo ważna przy pracy z dziećmi. Każde dziecko jest inne, każde tak samo wartościowe. Dobry pedagog, nauczyciel powinien to wiedzieć

 i rozpoznać mocne i słabe strony swojego ucznia.  Zapraszam do zapoznania się z bajką, która jest agrafką tego projektu, spina w całość wszystkie działania. Jest to moja własna bajka, stworzona na potrzebę tego projektu arteterapeutycznego „Królestwo BEZ KOLORU”.

  Chcecie bajki? Oto bajka:

Za górami, za lasami, za siedmioma, a może i ośmioma górami, dziewięcioma rzekami, za jednym morzem, w dalekiej krainie, leży królestwo „BEZ KOLORU”. Każdy mieszkaniec jest płytki, zimny, bez uczuć, nikt tam nikomu nie pomaga.

Królowa o imieniu Bezkolorowa i król o imieniu Niekolorowy siedzą, na swoich, bezkształtnych tronach, nie żywią do siebie żadnych uczuć, trwają w bezruchu. Czasem przeleci  brzydka mucha, czasem przebiegnie bezkolorowy pies, czasem  przyfrunie bezkolorowy motyl.

       Do krainy BEZ KOLORU często trafiają smutne dzieci i one stają się bez koloru. Każda negatywna emocja prowadzi do tego państwa. Jest tam strasznie smutno  i BEZ KOLORU.

      A czy wy, drogie dzieci, chcecie zmienić to królestwo i pomóc jego mieszkańcom odzyskać kolory? Czy chcecie stworzyć piękny, kolorowy świat,  w którym piękno i dobroć idą ręka w rękę?

Czy wiecie, że wasz każdy, dobry uczynek koloruje jedno źdźbło trawy. Droga do zmiany będzie długa i wyboista, bo jest wiele do zrobienia. Czy jesteście gotowi na taką przygodę, na pomoc tym biednym mieszkańcom?

    A czy i  wy  czasem tam trafiacie? Czy zdarza się Wam robić coś, co do końca nie jest pozytywne?  A może to smutek kieruje Was do Królestwa BEZ KOLORU. Jak myślicie, czy możemy coś zmienić? Możemy. Musimy tylko chcieć. Pokolorujmy ten świat. Zacznijmy przemianę od małych rzeczy, od dobrego słowa, od małego źdźbła trawy.

Na koniec naszej pracy postanowiłam przypomnieć uczniom, że mają alternatywę, w sytuacji kiedy może zdarzyć się gorszy, smutny dzień:

     Zróbmy wszystko, aby królestwo BEZ KOLORU nabrało barw, aby żyło. Jeśli jednak nadejdzie taki dzień, kiedy brak koloru zaleje twój świat, pamiętaj, że masz miejsce, w którym możesz się schronić. Możesz stać się motorniczym ciuchci, albo wejść do domku dobrego słowa. Nie pozwól, aby Bezkolorowa Królowa  powróciła    i znowu rządziła w Królestwie.  To w twoich rękach jest piękno tego świata, piękno duchowe i piękno otoczenia. Poprzez korelację tych dwóch światów twoje życie nabiera pozytywnych barw…

Ten post to wstęp, w kolejnych będę przedstawiać warsztaty, które koncentrują się wokół stworzonej przeze mnie bajki.